27 de enero de 2011

Donde dije digo, digo Diego



Yo no soy nada fan de Fernando Martínez aka Remate. No me ha quedado más remedio que verlo en varios conciertos en los que compartía cartel con bandas que tenía ganas de ver y siempre he pensado lo mismo: ejecución impecable, buenas letras, buena voz...Pero cuando no te llega, no te llega.

Hace poco más de una semana escuché Típico de California y ya no he podido dejar de escuchar Superluv (Everlasting, 2010). El nuevo disco del madrileño se ha grabado con la colaboración de mi amado Stephin Merrit de los Magnetic Fields... Se ha grabado en Nueva York con la producción de LD Beghtol. Según he leído en medios como Rolling Stone y webs como Zonamusical, se formó una banda expresamente para la grabación del LP: Los adult film actresses de Bushwick, entre los que figuraba Merrit. Y no me podía defraudar (aunque ya me hayan dado varios disgustos los norteamericanos con sus últimos discos).





En fin, dicho esto. Os pongo en antecedentes de cómo surgió este Superluv, el trabajo que me ha devuelto el interés por la música española...-Menos mal que hemos tenido un 2010 marcado por el ...Ay de Nacho Umbert y la Madrileña de El Hijo (Ambos editado, como no, por Acuarela), que si no...-

Al parecer ya tenía bocetos de canciones cuando un día se le ocurrió meter la palabra luv (los americanos utilizan este vulgarismo para escribir love) en Wikipedia. En enlaces relacionados encontró a cuatro actrices porno con dicho apellido artístico. Y todo cobró sentido...Así surgió Superluv. Por lo que tiene de romántico.



3 de enero de 2011

dice que no sabe lo que le gusta...


En estos días el aluvión de listas es interminable y con ellas, los enfados de fans incondicionales, de los frikis musicales; lectores de revistas, Webs, Blogs y demás publicaciones que creen saber más o lo mismo que el crítico. Más allá de la polémica. He aquí algunas de las mejores cosas que en mi humilde opinión han ocurrido en esta extensa y a la vez minúscula burbuja musical en la que vivimos.

Entre mis discos favoritos del año y sin orden porque me es difícil y muy trabajoso pensar cuál me gusta más...

Entre el producto patrio...

Úrsula, Hasta que la soledad nos separe (Foehn records)




Sound of Lucrecia, Congost (Pruna Recordings)

Fred i son, Diu que no sab que vol, (Sones)






Lüger, Lüger, (Giradiscos)

El Hijo, Madrileña, (Acuarela)




Ellos, Cardiopatía severa, (PIAS)

Astrud y el colectivo Brossa, Lo Nuevo (Elefant records)

Bigott, This is the beginning of a beautiful friendship, (The king of the patio)




Balago, Extractes d'Un diari (Foehn records)




Y lo internacional...


Four Tet, There´s love in you (domino records)

Matthew Dear, Black city (Ghostly International)

Kanye West, My Beautiful Dark Twisted Fantasy, (Roc-A-Fella/ Universal)

Crystal Castles, Crystal Castles, (Fiction records)


The National, High Violet, (4AD)

Joanna Newson, Have one of me, (Drag city/ Popstock!)


Oneohtrix Point Never , Returnal, (Mego)

Deerhunter, Halcyon digest, (4AD)

Caribou, Swim, (City Slang/Nuevos Medios)

Beach House, Teen Dream, (Sub Pop)

The Sigth Below, It all falls apart, (Ghostly International)

Goldmund, Famous Places, (Type records)


Brian Mcbride, Effective disconnect, (Kranky)

Peter Broderick, How They are (Bella Union)